Ludzie

Stanisław Borowczyk (1898-1975)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 20 kwietnia 1898 roku w Koszkowie w gminie Borek Wielkopolski, pow. gostyński, jako syn Walentego Borowczyka i Marianny z d. Dolata. W szeregach armii niemieckiej brał udział w I wojnie światowej w walkach o Wilno.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
W grudniu 1918 roku przebywał w Swarzędzu. Stąd, na wieść o przybyciu Ignacego Jana Paderewskiego, ruszył 27 grudnia 1918 do Poznania spontanicznie, wraz z innymi ochotnikami. Brał udział w walkach ulicznych i w zdobywaniu lotniska Ławica w oddziale pod dowództwem plut. Mroczkowskiego. Po powstaniu odbywał służbę obowiązkową w 10 PSWlkp (później 68 PP) i przeszedł z nim szlak bojowy. Został zwolniony z wojska w lipcu 1921 roku.

Ożenił się w 1925 roku w Książu z Magdaleną Janicką i zamieszkał z małżonką w Kiełczynku, gdzie wspólnie prowadzili małe gospodarstwo odziedziczone po rodzicach Magdaleny. Zmarł 19 maja 1975 roku w Książu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 11.04-0.899 z dnia 1958-11-04
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Źródła biogramu: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej, Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejscowość: Kiełczynek

Sygnatura: OS-00126