Ludzie

Józef Bartkowiak (1890-1966)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 11 lutego 1890 roku w Zakrzewie jako syn rolnika Ignacego Bartkowiaka i Agnieszki z d. Piotrowska. W roku 1900 przeniósł się z rodzicami do Małachowa-Złych Miejsc w gminie Witkowo, pow. gnieźnieński, gdzie rodzice wydzierżawili gospodarstwo od hrabiego Żółtowskiego z Niechanowa. Szkołę powszechną ukończył w Murzynowie Leśnym. Do dwudziestego roku życia pracował w gospodarstwie rodziców. Następnie wyjechał do Dortmundu, gdzie pracował w hucie żelaza. Wrócił do domu w 1914 roku, pod koniec którego został powołany do niemieckiej armii i wyruszył na front I wojny światowej.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
W grudniu 1918 wstąpił do Straży Ludowej w Witkowie pod dowództwem Ignacego Knasta i brał udział w oswobodzeniu miasta Witkowa i oczyszczaniu okolic z oddziałów Grenzschutzu. Ze względu na wiek pozostał w szeregach Straży Ludowej w Witkowie, przekształconej 30 maja 1919 roku dekretem NRL w Obronę Krajową. 1 września 1920 roku został powołany do służby wojskowej w 7 Dywizjonie Artylerii Konnej w Poznaniu z przydziałem do Kolumny Taborowej Artylerii. Pozostał w tej formacji do końca października 1920 roku, a następnie został zwolniony do domu.

W 1919 roku ożenił się z Zofią Dąbek. Małżonkowie zamieszkali w Małachowie-Szemborowicach w gminie Witkowo. W roku 1935 przeprowadzili się do Witkowa, gdzie mieszkali do śmierci. Od stycznia 1921 do 1938 roku pracował w Witkowie w tartaku parowym braci Frank. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował na szosie Niechanowo-Karsewo, [...] (więcej)

Miejscowość: Zakrzewo || Fot.: Zasoby własne, WIR