Ludzie

Stanisław Banaszyński (1868-1932)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 6 listopada 1868 roku w Książu jako syn Antoniego Banaszyńskiego i Franciszki z d. Dykier. Był stolarzem. Ożenił się 6 lutego 1900 roku w Jaraczewie ze Stefanią Latanowicz. Prowadził własną stolarnię w Książu, najprawdopodobniej przy ulicy Śremskiej (obecnie Jana Pawła II). Był zamożnym i szanowanym obywatelem Książa, aktywnym członkiem Bractwa Strzeleckiego.

Powstanie wielkopolskie
Należał do tajnego komitetu przygotowującego zbrojny zryw polski. Komitet zawiązał się w październiku 1918 roku we współpracy z organizatorami powstania ze Śremu. Po wybuchu rewolucji niemieckiej i utworzeniu Rady Robotniczej i Żołnierskiej w Książu, został powołany na komendanta Straży Ludowej w mieście Książ i prowadził akcję rozbrajania Niemców. Brak informacji, czy pełnił swoją funkcję po zakończeniu powstania, tj. do momentu przekształcenia SL w Obronę Krajową z dniem 30 maja 1919 roku.

Z ramienia Bractwa Strzeleckiego (później Kurkowego) był członkiem Komitetu Mogił, który powstał w 1919 roku w Książu "dla wykupienia z rąk niemieckich kawałka roli z mogiłami poległych, oparkanienia i przyozdobienia go w sposób odpowiadający jego historycznemu znaczeniu". W Bractwie pełnił funkcję komendanta i udzielał się we wszystkich inicjatywach organizowanych przez to stowarzyszenie do 1931 roku. Zmarł 21 lutego 1932 w Książu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Źródła biogramu: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej, Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejscowość: Książ

Sygnatura: OS-00302